Joke Hermsen

Over heimwee, vervreemding en het verlangen naar elders.

Joke J. Hermsen is schrijfster en filosofe. Haar romans en filosofische essays werden bekroond met de Jan Hanlo Essay Prijs voor ‘Stil de tijd’ (2010), de Hadewijgh prijs voor haar roman over Belle van Zuylen: ‘De Liefde Dus’ (2008). Tijd, liefde en herinnering zijn terugfkerende thema’s in haar werk. Ook belicht zij de verhouding tussen kunst, politiek en filosofie. Onlangs publiceerde ze ‘Rivieren keren nooit terug’, een roman over rouw en herinnering.

Joke Hermsen studeerde filosofie en letteren in Amsterdam en Parijs. In 1993 promoveerde ze aan de Rijksuniversiteit Utrecht op een literair-filosofische ideeëngeschiedenis over Belle van Zuylen, Ingeborg Bachmann en Lou Andreas-Salome. Daarna was zij als senior onderzoeker verbonden aan de Faculteit Wijsbegeerte van de Universiteit Tilburg en deed ze onderzoek naar het werk van Hannah Arendt, Simone Weil en Emmanuel Levinas. Inmiddels heeft zij zowel haar sporen verdiend met romans en filosofisch werk.

Belangrijke thema’s in haar werk zijn: (1) tijd, kunst en creativiteit, zoals in haar bekroonde essay ‘Kairos. Een nieuwe bevlogenheid’ (2012) en (2) herinnering, liefde, verwondering en kindertijd, zoals in ‘De profielschets’ (2004), ‘Blindgangers’ (2012) en ‘Rivieren keren nooit terug’ (2018). Haar nieuwe boek ‘Onder een andere hemel. Over heimwee en vertepijn.’ verschijnt 12 oktober 2024.