Het zogenaamde Tuin der Lusten-drieluik (Madrid, Prado) is Jheronimus Bosch’ meest bekende en vermoedelijk ook meest beruchte en raadselachtige schilderij. Van het middenpaneel, met talrijke naakte mannen en vrouwen die op symbolische wijze erotiek bedrijven, is zelfs nog nooit een bevredigende, algemeen aanvaarde verklaring gegeven. Volgens Eric De Bruyn is dit werk echter minder enigmatisch dan sommige auteurs willen doen uitschijnen. Indien men zich vertrouwd maakt met de laatmiddeleeuwse kunst, literatuur en cultuur van de Lage Landen rond 1500, komt men tot de vaststelling dat Bosch vaak dingen schilderde die in zijn tijd tot de cultuurbagage van de gemiddelde intellectueel behoorden. Zij het met wat meer fantasie in de vormgeving. Wil men Bosch correct begrijpen, dan moet men laatmiddeleeuwer worden!

Eric De Bruyn (°Antwerpen, 1955) studeerde Germaanse Filologie aan de Universiteit Antwerpen en specialiseerde zich daarna in de medioneerlandistiek. In 2000 promoveerde hij aan de Katholieke Universiteit Brussel op een proefschrift over het Hooiwagen-drieluik en de Rotterdamse Marskramer-tondo van Jheronimus Bosch, dat in 2001 gepubliceerd werd onder de titel De vergeten beeldentaal van Jheronimus Bosch. Hij publiceerde verder talrijke artikelen, essays en catalogusbijdragen over Bosch, is lid van de Wetenschappelijke Adviesraad van het Jheronimus Bosch Art Center te ’s-Hertogenbosch en beheert de website www.jeroenboschplaza.com. Vorig jaar (2023) verscheen van hem het boek Al het vernuft van de duivel – Jheronimus Bosch’ Antonius-drieluik (Lissabon), in een Nederlandse en een Engelse versie.